ISSN:1792-2674
Δρ. Γιώργος Α. Κουλαουζίδης, Καθηγητής Σύμβουλος στο ΕΑΠ
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την Εκπαίδευση Ενηλίκων πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια. Την εποχή εκείνη ο χώρος της Εκπαίδευσης Ενηλίκων είχε σχεδόν «κατακτηθεί» από μια εργαλειακή και προσανατολισμένη προς την επαγγελματική κατάρτιση τάση, η οποία δεν άφηνε πολλά περιθώρια για βαθύτερες αναζητήσεις και σκέψεις για την ουσία των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων αλλά και για την ίδια τη λειτουργία των εκπαιδευτών. Ήταν μια περίοδος επαγγελματικής «μοναξιάς» όχι τόσο επειδή δεν υπήρχαν συνομιλητές αλλά επειδή το πλαίσιο δεν άφηνε πολλά περιθώρια για συνομιλίες και διανοητικές συναντήσεις. Αργότερα στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε είχα την τύχη να βρεθώ σε μια ομάδα έμπειρων και βαθιά συνειδητοποιημένων επαγγελματιών του χώρου. Την ομάδα αυτή αποτελούσαν μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου που με τη καθοδήγηση και την ηγεσία του καθηγητή Αλέξη Κόκκου ανέπτυξαν το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στην Εκπαίδευση Ενηλίκων, στο προαναφερόμενο πανεπιστήμιο, ενώ αργότερα ίδρυσαν την Επιστημονική Ένωση Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Αρχικά, ο Δημήτρης, ο Θανάσης, ο Ζαχαρίας, η Άννα και η Αναστασία και αργότερα, ο Κώστας, ο Ανδρέας, η Ελένη, η Νίκη, η Σοφία και πολλοί άλλοι συγκροτήσαμε μια ομάδα που πάνω από όλα συζητούσε και συνεχίζει να συζητάει, να προβληματίζεται και να ανακαλύπτει το νόημα και την ουσία των προσπαθειών μας. Όταν κάποια στιγμή για προσωπικούς λόγους απείχα από την αλληλεπίδραση αυτής της ομάδας έχω την αίσθηση ότι βίωσα μια από τις μεγαλύτερες συναισθηματικές και διανοητικές απώλειες στη ζωή μου. Γιατί είναι η ομάδα, είναι η παρουσία των άλλων, ο αντίλογος, η αντίθεση και η σύνθεση που τελικά μπορούν να νοηματοδοτήσουν μια επαγγελματική (και ίσως και προσωπική) προσπάθεια. Έτσι αισθάνομαι… Και όπως είναι φυσικό όταν βλέπω να δημιουργούνται ανάλογες ομάδες και να παράγουν έργο με επιμονή και επιμέλεια αισθάνομαι μια θετική ικανοποίηση. Ίσως επειδή αντιλαμβάνομαι την προσπάθεια και την αγωνία όσων ξεκινούν ένα τέτοιο εγχείρημα. Διαισθάνομαι την ανάγκη για επικοινωνία που τους οδήγησε να φτιάξουν την ομάδα, τη συλλογικότητα …το Δίκτυο. Κατανοώ την αγωνία για να διατηρηθεί η ομάδα, να συγκεραστούν οι διαφορετικές απόψεις, να γεννηθεί κάτι νέο, κάτι καινούριο. Είμαι σε θέση από τη δική μου εμπειρία να συν-αισθανθώ τη συγκίνηση της δημιουργίας. Το Επιστημονικό Δίκτυο Εκπαίδευσης Ενηλίκων στην αγαπημένη μου, alma mater, Κρήτη, φαίνεται να είναι μια τέτοια προσπάθεια. Και δεν μπορώ να σταθώ ουδέτερος όταν συναισθάνομαι την προσπάθεια όλων όσων ξεκίνησαν το Δίκτυο. Νιώθω τις αγωνίες τους και τη δημιουργική τους διάθεση και το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να προσφέρω ταπεινά τη θετική μου αναγνώριση στη σημαντική τους πρωτοβουλία, δηλώνοντας διαθέσιμος για συνεργασία και συνεξέλιξη. Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σας!