ISSN:1792-2674
Ζομπανάκη Κατερίνα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Κυρίες και κύριοι καλημέρα σας. Είμαστε εδώ Σάββατο πρωϊ 13/5 για να παρακολουθήσουμε ένα πολύ σημαντικό τραπέζι διαλόγου που αγγίζει τα όρια του δημοκρατικού διαλόγου στην τοπική κοινωνία. Ένα τραπέζι όπου εκπαιδευτές ενηλίκων του ΕΔΕΕΚ, συντονιστές διαλόγου κατά τη διάρκεια της καμπάνιας συμμετοχικού διαλόγου «ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΡΥΠΑΝΙΝΕΙ ΣΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ …ΝΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ», που διοργανώθηκε προς τιμή του συντοπίτη μας αξέχαστου γιατρού Μιχάλη Μπονατάκη, είχαν την δυνατότητα να συνομιλήσουν με τους πολίτες για ζητήματα που πονάνε και προβληματίζουν στην καθημερινότητά τους και να έρθουν αντιμέτωποι με τις σκέψεις, τις αντιδράσεις και τις προτάσεις τους. Καλωσορίζω τον διευκολυντή του δήμου Πλατανιά του δήμου απ’ όπου άρχισε αυτός ο διάλογος με την κοινωνία των πολιτών τον κ. Κανδαράκη Γιώργο να μας παρουσιάσει τα δεδομένα που συνάντησε στον δήμο του.
Διευκολυντής Δήμου Πλατανιά, Γιώργος Κανδαράκης: Καλημέρα σας κι από εμάς. Είναι πολύ σημαντική η στιγμή αυτή γιατί έχω εδώ δίπλα μου μία εκπρόσωπο των πολιτών από το δήμο η οποία θα σας μιλήσει στη συνέχεια για το τι κάναμε μαζί. Εγώ από την πλευρά μου θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι μας υποδέχτηκαν τους ανθρώπους του ΕΔΕΕΚ του ΙΣΧ και της ΠΕΠΣΥ και παρά την αρχική τους δυσκολία να καταλάβουν ποιοι είμαστε και τι κάνουμε οι εκπαιδευτικοί μαζί με τους γιατρούς και τους πολιτιστικούς, εντούτοις μας εμπιστεύτηκαν μας στήριξαν και μας βοήθησαν να επιτελέσουμε τόσο το πολιτιστικό γεγονός την πρώτη ημέρα του διημέρου όσο και την δεύτερη μέρα του εκπαιδευτικού διαλόγου με την ενεργητική τους συμμετοχή και παρουσία. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Δήμαρχο και τους συνεργάτες του τον κ. Μαλανδράκη ο οποίος όπως γνώριζε η επιστημονική-συντονιστική ομάδα ανταποκρίθηκε απόλυτα στην πρόκληση του να διεξαχθεί η έναρξη της καμπάνιας -με ότι αυτό συνεπάγεται από τον Δήμο του, παρέχοντάς μας ο,τιδήποτε του ζητήθηκε για την διεξαγωγή της δράσης καθώς και την πρόεδρο του πολιτιστικού κέντρο Μάλεμε και τα μέλη του διοικητικού του συμβουλίου που συνέβαλλαν κατά πολύ στην επιτυχία του εγχειρήματος. Να σημειωθεί ότι ο χώρος της δράσης είναι σημαντικός όμως δεν θα μπορούσε να καθορίσει τα πράγματα αν δεν πλαισιώνονταν με τους ανθρώπους και την ψυχή τους. Κι εκεί οι άνθρωποι που μαζί με αυτούς κάναμε αυτό το σπουδαίο έργο είχαν ψυχή. Σας παρουσιάζω τώρα την εκπρόσωπο πολιτών του δήμου «μας» η οποία θα σας μεταφέρει το κλίμα για όσα ζήσαμε.
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Πλατανιά: Καλημέρα σας κι από εμένα κι ευχαριστώ πολύ για τούτη την πρόσκληση. Θα με συγχωρέσετε γιατί δεν έχω την εμπειρία συμμετοχής σε συνέδρια και θα σας τα πω απλά όπως τα ζήσαμε εμείς οι κάτοικοι εκεί.
Ζομπανάκη Κατερίνα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Εννοείται, έτσι θα μας πείτε. Αυτό θέλουμε κι εμείς! Είναι σημαντικό να μας μεταφέρετε το βίωμά σας όπως επίσης να μάθουμε με απλά λόγια ο ένας από τον άλλο.
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Πλατανιά: Λοιπον, συνεχίζω…για να λέμε την αλήθεια όταν ήρθε από εδώ ο κ. Γιώργος και μας μάζεψαν με την κα Στέλλα Χαριτάκη τους εκπροσώπους των πολιτιστικών να μας πουν για το διήμερο που επρόκειτο να δημιουργηθεί για τον γιατρό Μιχάλη Μπονατάκη, από τη μια μεριά καταλαβαίναμε πως θέλανε να κάνουνε κάτι για καλό σκοπό, από την άλλη δεν καταλάβαμε τι ήθελαν από εμάς. Νομίζαμε λοιπόν το χώρο, το πνευματικό κέντρο. Εντάξει αυτό ήταν εύκολο, έτσι γίνεται συνήθως. Όμως αυτοί δεν ήθελαν μόνο αυτό, ήθελαν λέει να διοργανώσουμε από κοινού…να στήσουμε δικά μας τραπέζια και περίπτερα, να δείξουμε ο ένας σύλλογος στον άλλο την δουλειά που κάνει. Αυτό μας φάνηκε πολύ πιο απαιτητικό και η αλήθεια είναι πώς δεν καταλαβαίναμε το λόγο, που το πάνε! Και βέβαια όταν μας είπαν πώς θα γίνει και εκπαιδευτικός διάλογος σε τραπέζια την άλλη μέρα αρχίσαμε να μπερδευόμαστε εντελώς. Τι να πούμε ποιοι να τα πούμε, τι ξέρουμε εμεί να το πούμε, να είναι μπροστά και οι γιατροί και οι άλλοι επιστήμονες; Και γιατί να μην μας τα πούνε αυτοί; Έτσι γίνεται συνήθως… επίσης το να πάμε εμείς γυναίκες Κυριακή πρωϊ να κάνουμε δυο ώρες μάθημα αφήνοντας τόσες δουλειές μας φαινόταν λιγάκι πώς να το πω…περιττό να το πω, άσκοπο, ότι δεν θα ‘χε επιτυχία, δεν θα ‘χε συμμετοχή…. Ε και φυσικά το σκεφτήκαμε «ήντα θέλουν τούτοι δα, μάλλον μπελάς είναι»….γι αυτό το λόγο και μας φαινότανε παράξενο που στην αρχή, την μέρα της προετοιμασίας είχανε άποψη για το πώς να μπουν τα τραπέζια, δεν μας άφηναν να τα κάνουμε όπως εμείς ξέραμε, είχαν λέει τα περίπτερα στο νου. Από την άλλη κι εμείς είχαμε την ευθύνη του χώρου, δεν αφήνουμε τον καθένα να κάνει ό,τι ακριβώς θέλει, υπάρχουν φθορές, στους τοίχους δεν πρέπει να κολλάμε και να ξεκολλάμε. Όλα αυτά γίνονται με πολύ κόπο.
Έλα όμως που όλα αυτά σιγά σιγά άρχισαν να αλλάζουν…όσο δουλεύαμε με τους ανθρώπους και τον κ Γιώργος και τις άλλες δασκάλες που ήρθανε να βοηθήσουν, λόγω του τρόπου που μας μιλούσαν οι άνθρωποι και μεταξύ τους, με ευγένεια, με συνεργασία, σιγά σιγά κι εμείς αρχίσαμε να παρατηρούμε και να προσέχουμε και θέλαμε να τους βοηθήσουμε να κάνουν ό,τι είχαν στο μυαλό. Την μέρα του πολιτισμού που είχανε στηθεί τα περίπτερα και είχαμε τόσο κόσμο πραγματικά δεν το περιμέναμε! Ληταν φανταστικά! Όλα ήταν πολύ ωραία και όλοι οι συλλόγοι είχαν κάνει υπέροχα πράγματα, κεράσματα, εργόχειρα ό,τι έκρινε ο καθένας. Η έκπληξη δεν ήταν μόνο οι δουλειές τους μα και το ότι είχαν έρθει όλοι! Μιλούσαμε μεταξύ μας, γελούσαμε, παρακολουθήσαμε τη δεντροφύτευση, τους χορούς των παιδιών μας κι ακούσαμε γι αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο τον γιατρό που είχε την ιδέα! Την άλλη μέρα Κυριακή πρωϊ κάποιοι είχαμε καθυστέρηση λόγω και της εκκλησίας, όμως πάρα πολλοί πήγαμε στο διάλογο και ο λόγος γιατί την προηγούμενη βραδιά είχαμε περάσει καλά, είχαμε συναντηθεί και ανθρώποι που είχαμε καιρό να σμίξουμε και μας είχαν πείσει οι δάσκαλοι ότι τα θέματα που θα κουβεντιάσουμε τα ξέρουμε μέσα από τις εμπειρίες της ζωής μας. Δεν υπήρχε σωστό η λάθος. Όλοι είχαμε γνώμη και έπρεπε να ακουστεί. Και αυτό έγινε. Είπαμε σπουδαία πράγματα και ομολογήσαμε λάθη και σωστά. Δεν το χα ξανακάνει και μου άρεσε. Ο καθένας με το χρόνο του να πει και να ακούσει. Έτσι πρέπει να γίνεται σε όλα τα πράγματα μα δεν γίνεται δυστυχώς. Τέλος πάντων, και οι εισηγήσεις των γιατρών ήτανε εξαιρετικές και οι δάσκαλοι και οι υπόλοιποι πολίτες όταν μιλήσαμε στο κλείσιμο, στην ολομέλεια, είπαν σημαντικές ιδέες για το τι μπορεί να γίνει. Ναι θα το ξανάκανα και θα το ξανακάναμε και είμαστε στη διάθεσή σας άμα θέλετε κάτι τέτοιο. Ήταν ευκαιρία να συναντηθούν μικροί μεγάλοι, άντρες και γυναίκες, πολίτες και εκπρόσωποι από παντού, τον δήμο, τους συλλόγους τους επιστήμονες και να μιλήσουμε όλοι μαζί σε ένα τόσο καλό κι ανθρώπινο κλίμα. Ευχαριστούμε πολύ όλοι οι κάτοικοι για αυτό που ζήσαμε. Ευχαριστώ και πάλι που είμαι σήμερα εδώ.
Ζομπανάκη Κατερίνα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Είδατε τι ωραία που μας τα είπατε; Κι όμως μοιάζετε να έχετε εμπειρία από συνέδρια μπράβο σας! Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Κανδαράκη και την προσκεκλημένη του από τον Δήμο Πλατανιά που και οι δύο με τη σειρά τους μας ξενάγησαν στο κλίμα των όσων αυτοί έζησαν κατά το πολιτιστικό κι εκπαιδευτικό διήμερο της καμπάνιας συμμετοχικού διαλόγου. Καλώ τώρα την κα Στέλλα Χαριστού, διευκολύντρια του ΕΔΕΕΚ για τον Δήμου Αποκορώνου να πάρει το λόγο
Διευκολύντρια Δήμου Αποκορώνου, Στέλλα Χαριστού: Σας ευχαριστώ πολύ και καλημέρα σας. Δεν θα σας κουράσω πολύ αφού τα βασικά συναισθήματα και οι αντιδράσεις των πολιτών και στον δικό μου δήμο ήταν κάτι αντίστοιχο με αυτά που ακούσατε μόλις τώρα. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε κάτι που θεωρώ σημαντικό. Στον δήμο μας όπως και στον πρώτο δήμο έγινε ένα σημαντικό πρώτο βήμα. Όπως λένε στον Αποκόρωνα για ζητήματα που απασχολούν και προβληματίζουν κι έχουν να κάνουν με το κοινό καλό «γύρευε τη δουλειά σου»! Με αυτή τη φράση ήρθαμε στην πραγματικότητα αντιμέτωποι στα τραπέζια εργασίας-διαλόγου. Εγώ συντόνισα το τραπέζι της «κακοποίησης» κι εκεί υπήρχε έντονη η αντίληψη αυτή όταν ζήτησα από τους ανθρώπους να τοποθετηθούν, να πάρουν θέση. Αυτό λοιπόν το «γύρευε τη δουλειά σου» οι άνθρωποι στην μικρή ομάδα έδειχναν να το κατανοούν να μην το ασπάζονται, να επιθυμούν να αναλάβουν την προσωπική ευθύνη η οποία όμως να οδηγείται στην κοινωνική ευθύνη κι εν τέλει οι άνθρωποι να μπορούν να κοιτάνε τον διπλανό τους, τον τόπο τους και το παραπέρα! Δεν βλέπω κάποιον από το δήμο να έχει καταφέρει να έρθει, κάποιον εκπρόσωπο πολιτών, οπότε αυτά είχα να σας πω εγώ και σας ευχαριστώ πολύ!
Ζομπανάκη Κατερίνα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Ε όχι δα που «θα κοιτάμε την δουλειά μας» ή μάλλον κι ακόμη καλύτερα «αυτό ακριβώς κάνουμε με την διά βίου μάθηση! Κοιτάμε τη δουλειά μας!!!». Μου επιτρέπετε, αλλά ως γέννημα θρέμμα Αποκορωνιώτισσα μπορώ να σκεφτώ κάπως έτσι. Τώρα θα πάμε στο επόμενο μέλος του ΕΔΕΕΚ την Ευγενία την Παπαδομαρκετάκη, συντονίστρια συμμετοχικού διαλόγου στον δήμο Σελίνου-Καντάνου που θα προσέλθει με πολίτες απ΄τον δήμο, καλωσήρθατε.
Διευκολύντρια Δήμου Σελίνου-Κανδάνου, Ευγενία Παπαδομαρκετάκη: Καλώς σας βρήκαμε! Όως βλέπετε έχουμε μεγάλη εκπροσώπηση γι’ αυτό νιώθω και πολύ περήφανη. Δεν θ ακρατήσω καθόλου χρόνο εγώ, μόνο θα πω ότι ανέλαβα να διευκολύνω και να συντονίσω το διήμερο στο δήμο Καντάνου-Σελίνου ως Σελινιώτισσα, ήταν ξεκάθαρη η ευθύνη μου δεν είχα όμως καμία αγωνία γιατί ξέρω τι είμαστε οι Σελινιώτες και ήξερα ότι θα έχουμε μια ανταπόκριση. Ο δήμος Σελίνου-Καντάνου ξεπέρασε κάθε μας προσδοκία. Συμμετείχαν οι πάντες! Μέχρι και όλοι οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων των σχολικών μας μονάδων που στόλισαν με γλαστράκια το χώρο και τα οποία δόθηκαν ως δώρο σε όλους τους συμμετέχοντες. Ήταν εκεί, δε, όλοι οι πολιτιστικοί σύλλογοι, ο δήμαρχος εκεί και τις δύο μέρες. Ιδιαιτέρως κάποιοι σύλλογοι όπως ας πούμε η Καντανία που εδρεύει και στο χώρο που μας δόθηκε για να πραγματοποιηθεί το διήμερο. Τα μέλη της Καντανίας ήταν συνέχεια κοντά μας. Δεν προλαβαίναμε να ζητήσουμε κάτι και το φρόντιζαν. Μας συγκίνησε μέχρι και το ότι για να συνδράμουν όσο το δυνατόν περισσότερο στο διάλογο του τραπεζιού αναφορικά με τα τροχαία δυστυχήματα, εκείνοι φέρανε ένα κατατρακαρισμένο αυτοκίνητο και το στήσανε έξω από το χώρο όπου ο γιατρός μας ο κ. Κρασουδάκης και η ομάδα που εργάστηκε σε αυτό το στρογγυλό τραπέζι κάνανε αφόρμηση από αυτό ακριβώς το αυτοκίνητο έξω από το πνευματικό κέντρο και μετά μπήκαν μέσα. Δεν θα συνεχίσω όμως περισσότερο. Λοιπόν, πολύτιμη βοηθός μας μέσα από το δήμο ήταν η σύμβουλος Μαρκέλα Περράκη που θα μας πει πώς το βίωσε και δίπλα της ο Ιάκωβος ο Κασσελάκης που εκπροσωπεί τον πολιτιστικό σύλλογο Καντανία και μέσω αυτού όλους τους δημότες. Δίνω το λόγο στην Μαρκέλλα.
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Σελίνου-Καντάνου, Μαρκέλλα Περράκη: (κάτι ψιθυρίζεται)
Διευκολύντρια Δήμου Σελίνου-Κανδάνου, Ευγενία Παπαδομαρκετάκη: Α! ο Ιάκωβος πρώτα..ωραία, ο Ιάκωβος Κασσελάκης λοιπόν.
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Σελίνου-Καντάνου, Ιάκωβος Κασσελάκης: Καλημέρα κι από εμε΄να, καλώς εσμίξαμε όπως λέμε στην Κρήτη. Πολύ σημαντική η κίνηση του ΕΔΕΕΚ τόσο αναφορικά με τούτο το τριήμερο που και σήμερα είμαστε εδώ όσο και στο διήμερο που διοργανώθηκε στους δήμους μας. Τώρα εγώ όπως είπε και η πρώτη κυρία που μίλησε από τον δήμο Πλατανιά, με το να μην είμαι στην συζήτηση της προετοιμασίας του διημέρου πολύ παραπάνω ανησύχησα όταν μου την περιγράψανε τα παιδιά και είπα για να δούμε θα έρθουν τώρα; Θα μαζευτούμε; Θα έρθει κόσμος να πλαισιώσουμε αυτό που θα γίνει ή θα έρθουν εδώ οι ανθρώποι, τόσοι επιστήμονες και θα γίνουμε ρεζίλι; Για μας η τιμή ήταν λίγο παραπάνω γιατί η εκδήλωση γινόταν μέσα στο κτίριο του δήμου που στεγαζόμαστε μαζί και ήμασταν οι οικοδεσπότες στο χωριό μας. Από εκεί και πέρα ήτανε πολύ σημαντική η συμμετοχή και την πρώτη ημέρα και την επόμενη. Και την πρώτη ημέρα με τα πανηγύρια και τους χορούς και τα τραγούδια -σ’ αυτό όλος ο κόσμος είναι πρώτος- αλλά και την δεύτερη μέρα την εκπαιδευτική. Μετά από όλα θα πρέπει κανείς να απολογηθεί στο τι έχει γίνει ή όχι. Νομίζω όμως ότι πήγαμε καλά! Απ’ ότι μας είπαν και οι διοργανωτές υπήρχε αρκετός κόσμος που συμμετείχε και η αλήθεια είναι ότι όλα τα θέματα ήταν σπουδαία. Ποια αλήθεια δεν ήταν σημαντικό; Το κάπνισμά; Η μόλυνση του περιβάλλοντος; Η διατροφική αλυσίδα; Τα τροχαία που τα ζω μέσα από τη δουλειά μου και που με τους συναδέλφους μου καλούμαστε να χτυπήσουμε τα κουδούνια και να πάμε να απεγκλωβίσουμε όποιον και όποτε χρειαστεί; Όλα αυτά που κάνουν τον άλλο να καταλάβει όταν του τύχουν ή όταν του τα δείξεις και τον βάλεις προ των ευθυνών του. Γιατί να πιεις και να οδηγήσεις, γιατί να ρίξεις παραπάνω λίπασμα, γιατί να κάνεις πράγματα που θα μολύνεις τον αέρα που αναπνένε, αναπνέουμε όλοι μας και όπως είπαμε μην περιμένουμε από τους μεγαλύτερους σε ηλικία κι ας ξεκινήσουμε από το ΕΓΩ. Όλες άλλωστε οι λέξεις, τα ρήματα όλες ξεκινάνε από το πρώτο πρόσωπο να κλίνονται. Εδώ είναι κοντά μας και όλες οι δασκάλες και μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Εγώ, εσύ, αυτός. Άρα ξεκινάμε από το σπίτι μας να φτιάξουμε μετά του γείτονα, να βοηθήσουμε δηλαδή το γείτονα να φτιάξει το δικό του και να αναλάβει την ευθύνη και μετά να πάμε να φτιάξουμε την κοινωνία, δηλαδή τη γειτονιά μας, το χωριό και να φτάσουμε και πάλι στην κοινωνία. Στον εθελοντισμό λοιπόν που είναι το σημαντικότερο. Αλλωστε προέρχομαι από ένα χωριό που είναι πως να το πω, πριν από 76 χρόνια καθώς πλησιάζει και η επέτειος του ολοκαυτώματος, πέρασε διά πυρός και σιδήρου και δεν έμεινε ούτε μία πέτρα πάνω στην άλλη! Κι όμως αυτή τη στιγμή απολαμβάνουμε σχολεία, πνευματικά κέντρα, ιατρεία, εκκλησίες τα πάντα που οι άνθρωποι τα φτιάξανε με τον εθελοντισμό! Συγχαρητήρια για την κίνησή σας! Ευελπιστούμε ότι δεν θα σταματήσετε εδώ! Θα ‘θελα σήμερα να είμαστε πολύ περισσότεροι αλλά δεν θα απογοητευόμαστε, όσοι είμαστε, είμαστε αρκετοί για να φέρουμε τους άλλους! Και πάλι σας ευχαριστούμε! Nα είστε καλά για όλα καλή δύναμη καλή συνέχεια και όπου μπορούμε συμμετέχουμε και πλαισιώνουμε! Να ευχαριστήσω και την Μαρκέλλα που μου έδωσε το λόγο αν και γυναίκα που προηγείται.
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Σελίνου-Καντάνου, Μαρκέλλα Περράκη: Να σας ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου γι αυτή την πρωτοβουλία που πήρατε και ζήσαμε. Ομολογώ με τη σειρά μου ότι ήτανε η πρώτη φορά που γινότανε κάτι τέτοιο, αν και είμαι ένας άνθρωπος που συμμετέχω σε πολλές εθελοντικές ομάδες, ή τουλάχιστον προσπαθώ…Ε στην αρχή το είδα κι εγώ πολύ επιφυλακτικά, γιατί συνήθως στην αρχή λέμε όλοι ναι στον εθελοντισμό αλλά όταν είναι να προσφέρουμε κάτι κάπως ξεφεύγουμε. Έτσι λοιπόν το είδα αρχικά όμως και όλοι αυτοί οι σύλλογοι που προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους για να τους οργανώσουμε είδα ότι υπήρχε και από την δική τους την πλευρά ότι υπήρχε μία μεγάλη επιφυλακτικότητα. Τους ήταν κάτι άγνωστο! Δεν είχαν ξανακούσει ότι …ε…τι είσαστε, ποιοι είσαστε εσείς, δηλαδή τι προσπαθείτε τώρα να τους φέρετε να πούνε τι; Όλοι που επικοινωνούσαν μαζί μου μου λέγανε «εμείς δεν έχουμε κάνει κάτι σημαντικό για να το δείξουμε», «εμείς τι να δείξουμε; Εμείς είμαστε ένας μικρός σύλλογος εσείς τι θέλετε;». Στο διάλογο λοιπόν που έγινε μεταξύ τους στην πορεία και μεταξύ μας και σαφώς βέβαια με τη μεγάλη υποστήριξη της Ευγενίας, που την ευχαριστώ πάρα πολύ, καταλάβανε όλοι ότι και το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν, όπως ας πούμε ένας σύλλογος που μας ανέφερε παραδειγματικά στη Σκλαβοπούλα που τα Χριστούγεννα πηγαίνουν λέει σε όλα τα χωριά που ανήκαν στην πρώην κοινότητά τους, σαν σύλλογος οι μεγάλοι άνθρωποι και λένε τα κάλαντα στους παππούδες και στις γιαγιάδες! Δηλαδή κάτι που δεν το ήξερα κι εγώ και που εκεί στην συνάντηση την πολιτιστική την πρώτη μέρα του διαλόγου εκεί το έμαθα. Ήταν κάτι που μου φάνηκε τόσο σημαντικό γιατί αφορά ανθρώπους που μπορεί για εβδομάδες να μην βλέπουνε κανέναν και τα παιδιά τους λείπουν ας πούμε στο εξωτερικό ή στην Αθήνα…Σκεφτείτε λοιπόν τι προσφορά κάνει αυτός ο πολιτιστικός σύλλογος. Μια σημαντική κοινωνική προσφορά!
Με ό,τι ασχολείται λοιπόν ο κάθε σύλλογος ήρθε εκεί και προσπάθησε να το συζητήσει μαζί με τους άλλους. Κι έτσι συνειδητοποίησε ότι και το παραμικρό μπορεί τελικά να είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Ξεκίνησε βέβαια η πρώτη βραδιά κι εγώ νόμιζα ότι ήτανε πανηγύρι …Το τι φαγητό είχαμε στα τραπέζια επάνω ήταν άλλο πράγμα! (χαμογελάει) Καλό αυτό γιατί συνήθως το φαγοπότι σε φέρνει κοντά! Μένεις πιο πολύ ώρα στο τραπέζι, συζητάς, είχανε και καλό κρασί προφανώς και τσικουδιά (ξαναχαμογελά), ενθουσιάστηκαν λοιπόν…Κι ενώ στην αρχή μου λέγανε ότι δεν θέλουμε να έρθουμε ήρθανε με ό,τι είχε ο καθένας και τελικά φύγανε όλοι πολύ ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Και το αποτέλεσμα μετά από τα στρογγυλά τραπέζια διαλόγου της επόμενης ημέρας, που εγώ δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρευρεθώ, ήταν κι αυτό πολύ σημαντικό γιατί κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να λύσουν ίσως κάποια θέματα προσωπικά δικά τους, να τα λύσουν εκεί, να κάνουν τις ερωτήσεις τους, να πάρουν κάποιες απαντήσεις γιατί δεν είχαν το θάρρος να πάνε κάπου αλλού! Να πάνε δηλαδή να ρωτήσουν κάπου για κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν στο δικό τους το οικογενειακό περιβάλλον.
Σας ευχαριστώ και πάλι και πιστεύω ειλικρινά ότι δείξατε λίγο παραπάνω στον κόσμο το τι μπορεί να κάνει ο εθελοντισμός και ίσως αυτό να ναι η αφορμή για κάποιους οι οποίοι είχανε ενδοιασμούς για τον τρόπο που μπορούμε να προσφέρουμε κάτι να ευαισθητοποιηθούν. Πιστεύω βέβαια του χρόνου αν θα το ξανακάνουμε να έχουμε περισσότερη συμμετοχή και να ευχαριστήσω βέβαια ιδιαίτερα το σύλλογο της Κανδάνου που επειδή γινόταν στον τόπο του ήταν οι πρώτοι που πήγανε (τα μέλη του) και ήτανε οι τελευταίοι που φύγανε! Σας ευχαριστώ, καλή συνέχεια.
Διευκολύντρια Δήμου Σελίνου-Κανδάνου, Ευγενία Παπαδομαρκετάκη: Πριν κατέβω δεν θέλω να παραλείψω να ευχαριστήσω την Ελπίδα Βαρβαντάκη και τον Γιώργο Κανδαράκη γιατί κανένα δρομολόγιο δεν έγινε στην Κάνδανο χωρίς αυτούς. Ήμασταν η τριάδα, ήμασταν η ομάδα, ήμασταν πακέτο, έτσι; Και η Στέλλα η Χαριτάκη η οποία βέβαια πήγε παντού σε όλους τους δήμους. Αλλά ειδικά για την Κάνδανο-Σέλινο, εγώ η Ελπίδα και ο Γιώργος ήμασταν η τριάδα πουυ δουλέψαμε όλη την Κάνδανο. Σας ευχαριστώ πολύ!
Ζομπανάκη Κατερίνα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Θα καλέσω τώρα στο βήμα την Μαρία Μιχαήλ, συντονίστρια ΕΔΕΕΚ για τον δήμο Σφακίων μαζί με τους πολίτες του δήμου. Και πάλι την καλύτερη όλων έφερες Μαρία …
Διευκολύντρια Δήμου Σφακίων, Μαρία Μιχαήλ: Γεια σας κι από εμάς. Είχαμε αναλάβει το δήμο Σφακίων και μέσα στην συντονιστική ομάδα δράσης συζητήθηκε αρκετά θα λέγαμε ποιος ή ποια θα αναλάμβανε να συντονίσει αυτόν το δήμο. Τον ανέλαβα εγώ με χαρά. Εντούτοις ο δήμος αυτός είχε μία δυσκολία λόγω της γεωγραφίας της περιοχής. Είναι ο πιο απομακρυσμένος δήμος και γι αυτό και η δύσκολη πρόσβαση σε αυτόν. Η πρώτη επαφή που είχαμε εκεί μαζί με την Αντιπρόεδρο της ΠΕΠΣΥ την Στέλλα Χαριτάκη έγινε τον Μάρτιο περίπου κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες. Είχαμε κλείσει λοιπόν το πρώτο προγραμματισμένο ραντεβού με τους φορείς εκεί. Η γεωγραφία της περιοχής, το περιβάλλον, αναμφισβήτητα επηρεάζει και τους ανθρώπους. Σαν δήμος είναι πιο κλειστός σε σχέση με τους άλλους, αυτή ήταν η αρχική εντύπωση, ενώ στην πρώτη συνάντηση που είχαμε εκεί παρευρέθηκαν εκπρόσωποι των πολιτιστικών συλλόγων, ο δήμαρχος Σφακίων ο κ. Ζερβός και οι αντιδήμαρχοι μέσα σε ένα κλίμα το οποίο θα ήθελα να σας το περιγράψει η Ζωή Μαρινάκη που είναι εδώ από την ομάδα γυναικών του δήμου Σφακίων. Όπως ακούσατε και προηγουμένως κάθε δήμος από τους προηγούμενους μας έδινε τεχνογνωσία κι εμπειρίες αλλά και σύγχρονες μορφές πολιτισμούς ή και άλλες συλλογικότητες τα οποία προσπαθούσαμε να διερευνούμε εάν μπορούν αν αξιοποιηθούν και στον επόμενο δήμο. Μια από αυτές τις συλλογικότητες είναι ο σύλλογος γυναικών του δήμου Σφακίων και για το λόγο αυτό θα δώσω το λόγο στην Ζωή για να μας περιγράψει όλη αυτήν την επικοινωνία και όλο αυτό που ζήσαμε πριν-κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη της καμπάνιας.
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Σφακίων, Ζωή Μαρινάκη: Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία. Καλησπέρα κι από εμένα. Είμαι η Κοινωνική λειτουργός στο πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι του δήμου Σφακίων και παράλληλα δραστηριοποιούμαστε σε μια ομάδα δράσης γυναικών στα Σφακιά, όπου γι’ αυτόν το λόγο μας προσέγγισε το ΕΔΕΕΚ και βρεθήκαμε σε αυτό το εγχείρημα. Νιώθω τυχερή, που έτυχε να είμαι στα Χανιά, να γίνεται κάτι τόσο όμορφο και να μπορέσουμε τελικά να συμμετάσχουμε. Πραγματικά εύχομαι να μπορέσει να υλοποιηθεί σε κάθε επαρχία, σε κάθε νομό της Κρήτης γιατί μας έφερε κοντά! Ένας από τους στόχους μου, εξ αρχής ήταν η επικοινωνία της ομάδας μου με τους πολιτιστικούς. Ήτανε μέσα στις σκέψεις μου και μέσα στην έννοια μου, το ότι θα ήθελα να κάνουμε μια επαφή. Αυτό μου δόθηκε απλόχερα μέσα από όλο αυτό το δίκτυο, το ΕΔΕΕΚ, μέσα από όλη αυτή την επαφή και μέσα από όλο αυτό το εγχείρημα. Θέλω να ευχαριστήσω πραγματικά κάθε φορέα για όλο αυτό γιατί το έζησα από κοντά. Την Στέλλα τη Χαριτάκη γιατί μου ‘δειξε το ζήλος της και το πείσμα της και το χαμόγελό της, την Μαρία τη Μιχαήλ που με το χαμόγελο και την ηρεμία της μας έφερνε και μας γείωνε ουσιαστικά. Έτσι κάτσαμε όλοι μαζί οι φορείς του τόπου της επαρχίας Σφακίων σε ένα τραπέζι για πρώτη φορά. Αυτό για μένα ήτανε η επιτυχία. Τα υπόλοιπα μου φαίνονται πολύ δεύτερα. Συγγνώμη που το λέω αλλά το ότι καταφέραμε και κάτσαμε σε ένα τραπέζι και γνωριστήκαμε μεταξύ μας μας άνοιξε καινούργιους ορίζοντες, καινούργιους δρόμους μεταξύ μας και καινούργιες επαφές. Κι έναν καινούργιο τρόπο διαλόγου και συνεργασίας της επαρχίας Σφακίων. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να υπάρξει στη συνέχεια ένα δίκτυο υποστήριξης και συνέχισης, όχι τόσο σε παρεμβατικό τρόπο αλλά σε βάση υποστηρικτική! Θα το ήθελα πάρα πολύ γιατί έγινε κάτι πολύ όμορφο και είναι κρίμα να μείνει έτσι όσον αφορά στο νομό Χανίων.
Βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι υπήρχε πολύ καχυποψία στο να μπορέσουμε να κατανοήσουμε, και γενικότερα στο να μπορέσει να κατανοηθεί το τι είναι όλο αυτό. Υπήρξε πολύ αμφισβήτηση, έλλειψη εμπιστοσύνης , ήταν κάτι το οποίο δοκιμαζόταν πρώτη φορά και ήταν εύλογο και λογικό, το τι θέλουν αυτοί στον τόπο μας; Γιατί έρχονται; Τι μας επιβάλλουν; Μας επιβάλλουν; Τέλος πάντως, υπήρξε εκεί λίγος χρόνος, υπήρξε λίγο αγκάλιασμα που όμως εν τέλει ουσιαστικά ανταποκρίθηκαν όλοι οι πολιτιστικοί σύλλογοι των Σφακίων και κάθε φορέας. Έτσι έγινε μία πολύ όμορφη βραδιά η οποία είχε και μουσική και επαφή και ανθρώπους που το πλαισίωσαν όλο αυτό, η δεύτερη μέρα όντως ήτανε κάτι διαφορετικό, κάτι πολύ όμορφο. Κι αυτό γιατί είχε το εκπαιδευτικό κομμάτι όπου καθίσαμε και συζητήσαμε σε καίρια θέματα που αφορούν όλους μας και νομίζω ότι ήτανε κάτι πολύ επιτυχημένο. Δεν νομίζω ότι έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο που έχει τόση επιτυχία. Σαν κοινωνική λειτουργός θεωρώ ότι το κοινοτικό κομμάτι με αφορά άμεσα και πραγματικά θέλω να πω πολλά συγχαρητήρια για όλο αυτό το εγχείρημα και γι’ αυτήν την ιδέα στον άνθρωπο που την είχε. Μπορεί να μην γνωρίζω αυτόν τον άνθρωπο ποιος είναι αλλά αυτή η ιδέα είναι θησαυρός για μένα. Πραγματικά συγχαρητήρια σε όλους που την στήριξαν. Αυτά, νομίζω ότι έτσι έχουν τα πράγματα, δεν ξέρω τι άλλο να αναφέρω.
Διευκολύντρια Δήμου Σφακίων, Μαρία Μιχαήλ: Καταληκτικά θα ήθελα να αναφέρω ότι στην αρχή βιώσαμε το «αδύνατον» για το δήμο Σφακίων. Είναι αδύνατον αυτό να συμβεί σε μας και όμως έγινε δυνατό! Βοήθησαν σε αυτό, στην αλλαγή της αρχικής άποψης κάποιοι άνθρωποι, μεταξύ αυτών και η Ζωή. Τα αντιεπιχειρήματά τους προς εμάς ήταν για παράδειγμα «δεν έχουμε τους χώρους και τους ανθρώπους να το υποστηρίξουν αυτό», «κανένας δεν θα έρθει», «δεν μας ενδιαφέρει». Έδιναν έμφασης τον τουρισμό που ξεκινούσε εκείνη την εποχή και είχαν πάρα πολλές αναστολές για αυτό που επρόκειτο να σχεδιαστεί. Χρειάστηκε να κάνουμε δύο επισκέψεις εκεί για να δέσει το συμβόλαιό μας και η δέσμευση για να προχωρήσει. Στη συνέχεια υπήρχε η θερμή υποστήριξη και από τον δήμαρχο και από τους αντιδημάρχους αλλά και από την παρουσία των ίδιων των πολιτών που δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν στα μάτια τους. Η δεύτερη μέρα, το κομμάτι της εκπαίδευσης και η μετάβαση από το πολιτισμικό στο εκπαιδευτικό ήταν κι αυτό μία απαιτητική διαδικασία γιατί το πολιτιστικό, ήταν εύκολο, γνωστό-οικείο. Ενώ το θέμα της εκπαίδευσης ήταν κάτι για το οποίο έπρεπε να τους πείσουμε να καθίσουν την δεύτερη ημέρα. Και βεβαίως να τους πείσουμε να καθίσουν σε ένα τραπέζι διαλόγου και να καταλάβουν τι ήταν αυτό. Τελικά πήγε πάρα πολύ καλά και για τ λόγο αυτό θα ήθελα να ρωτήσω τη Ζωή δυο λόγια γι αυτό που άφησε πίσω του αυτό το κύμα …τι λες Ζωή, τι θα μπορούσες να πεις στο κοινό για το μετά την καμπάνια;
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Σφακίων, Ζωή Μαρινάκη: Αυτό που ένιωσα όσον αφορά στους πολιτιστικούς συλλόγους είναι ότι υπήρξαν κάποιες εσωτερικές συναντήσεις μεταξύ τους με κάποιους ανθρώπους, αυτό ήρθε ξεκάθαρα, το ότι κάνανε επαφή μεταξύ τους και σκέφτονται, άκουσα ένα εγχείρημα του να ασχοληθούν με κάτι όλοι μαζί! Είναι συγκινητικό αυτό ! δηλαδή, ουσιαστικά ζούμε κάπου και ο καθένας σύλλογος δρα μόνος του, ενώ όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα! Και αυτό είναι το όμορφο. Και κάτι που δεν ανέφερα πριν, ουσιαστικά όλο αυτό το ερέθισμα που μας δόθηκε σαν ομάδα γυναικών κι επειδή ήμασταν πολύ νεοσύστατη ομάδα, μας έκανε αν έχουμε υπέροχες συναντήσεις, γιατί ήρθαμε σε επαφή με τον πολιτισμό και τη γυναίκα και προσπαθήσαμε μέσα από όλο αυτό να δούμε τι κουβαλάνε αυτές οι γυναίκες στα Σφακιά, τι έχουν τα Σφακιά και ήταν οι πιο συγκινητικές συναντήσεις σαν ομάδα γυναικών που είχαμε γιατί μας έφερε κοντά στις ρίζες μας καις την αναζήτηση αυτών. Δηλαδή έγινε και δουλειά εσωτερικά, θεωρώ αυτός ήταν ο απόηχος όλου αυτού! Υπάρχει αυτό το εγχείρημα μήπως και κάνουμε κάτι όλοι μαζί…
Διευκολύντρια Δήμου Σφακίων, Μαρία Μιχαήλ: Πολύ ωραία! Σημαντικός αντίχτυπος. Ευχαριστούμε πάρα πολύ από εμάς.
Βαρβαντάκη Ελπίδα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Και περνάμε τώρα στον καταληκτικό μας δήμο, από τους περιαστικούς, στον δήμο Κισάμου και θα παρακαλέσουμε την Ελίνα Ζωιδάκη εκπαιδευτικό εμψυχώτρια του ΕΔΕΕΚ, τον κ. Στέφανο Ντουκάκη εκπρόσωπο του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων και τον κ. Στέλιο Κουνελάκη, Πρόεδρο της ΠΕΠΣΥ να προσέλθουν στο βήμα και να μας πουν δυο λόγια για την εμπειρία τους. Την εμπειρία του τελευταίου σταθμού του οδοιπορικού της καμπάνιας συμμετοχικού διαλόγου. Μέχρι να ετοιμαστούν θα ήθελα να κάνω κι εγώ μία παρατήρηση που θεωρώ ότι ταιριάζει με όσα ακούσαμε σήμερα και χτες και που αναφέρθηκαν και ο κ. Γουγουλάκης και ο κ. Δεμερτζής, σχετικά με το θέμα της εμπιστοσύνης και της καχυποψίας, στην αρχή, το έλλειμα αυτό που υπάρχει και που το παρατηρήσαμε σε όλες τις μαρτυρίες μέχρι τώρα. Αρχικά υπάρχει αυτό και είναι εύλογο, μιας και σε κάθε περίπτωση επιχείρησης-εισαγωγής καινοτομίας υπάρχει αυτό. Και φυσικά πρόκειται εδώ για μία κοινωνική καινοτομία, έτσι το βλέπουμε, οπότε είναι εύλογο να σημειώνεται κι εδώ. Κα Ζωιδάκη έχετε πρώτη το λόγο.
Διευκολύντρια Δήμου Κισάμου, Ελίνα Ζωϊδάκη: Καλημέρα κι από εμένα, τελευταίος σταθμός του συμμετοχικού διαλόγου υπήρξε ο δήμος Κισάμου όπου μαζί με τον συνάδελφο Γιώργο Κανδαράκη επισκεφτήκαμε τους ανθρώπους εκεί. Πρόκειται για τους συντοπίτες του οραματιστή της καμπάνιας Μιχάλη Μπονατάκη ο οποίος ως μέλος του ΕΔΕΕΚ στο προηγούμενο επιστημονικό συνέδριο του Επιστημονικού Δικτύου Εκπαίδευσης Ενηλίκων Κρήτης πλησίασε και εμπιστεύτηκε την πρόεδρό του κα, Χρύσα Τερεζάκη και ανέφερε το όραμά του. Αυτό το όραμα όπως ανέφερε και πριν η κα Ζομπανάκη έγινε πράξη! Κάναμε πράξη στην πόλη του μαθαίνει κι εδώ βρισκόμαστε στην πρώτη Συνδιάσκεψη για τον Εθελοντισμό την Κοινοτική Ενδυνάμωση και Δράση έχοντας δίπλα μας την κα . Μαρία Παραϊσκάκη, εθελόντρια στην βιβλιοθήκη του Φιλολογικού Συλλόγου Κισάμου η οποία θα μας μιλήσει για την εμπειρία της.
Εκπρόσωπος πολιτών δήμου Κισάμου, Μαρία Παρασκάκη: Γεια σας. Θα μιλήσω ως «εγώ». Δεν εκπροσωπώ κανέναν άλλο παρά μόνο τον πολίτη Παρασκάκη από την Κίσαμο. Βεβαίως σε αυτά που θα πω εμπεριέχονται κι αυτά που άκουγα να λένε οι άλλοι από πριν. Ό,τι κράτησα από τους λίγους που είχα συναλλαγή μαζί τους. Καταρχάς το σημαντικό που κατάλαβα στην αρχή που προσκλήθηκα και πήγα ήταν ότι πρόκειται για κάτι που θα αφορά στη μνήμη του Μιχάλη Μπονατάκη. Αυτόν ξέραμε, αυτόν εμπιστευόμαστε! Οι περισσότεροι από αυτούς που εγώ είχα παρέα ήρθαν γι’ αυτόν το λόγο. Για την μνήμη του! Δεν ξέραμε τι θα γίνει, δεν είχαμε καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Περιμέναμε δύο ώρες, έτσι το αντιληφθήκαμε την πρώτη μέρα μέχρι να ξεκινήσει να ξεδιπλώνεται το εκπαιδευτικό μέρος, με όλα αυτά που γινότανε με τα παιδιά, με τα πολιτιστικά κλπ στην αίθουσα του Τσατσαρωνάκειου Πολιτισικού Κέντρου. Η σύγχυση όσο περνούσε η ώρα όλο κι επιτείνονταν. Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε και όταν άρχισαν εγώ δεν κατάλαβα πολλά πράγματα. Άκουγα τις ομιλίες, προσπαθούσα να καταλάβω τι είναι αυτός ο φορέας, το Επιστημονικό Δίκτυο Εκπαίδευσης Ενηλίκων Κρήτης, ποιοι είναι αυτοί οι τρεις φορείς, πώς έχουν συνεργαστεί, τι ακριβώς κάνουν, ποιος τους χρηματοδοτεί…γιατί εγώ δουλεύω στην βιβλιοθήκη σαν εθελόντρια και κάθε μέρα χρειάζεται να επεξηγούμε στους ανθρώπους που εξυπηρετούνται και δανείζονται βιβλία από εμάς και παίρνουν μέρος στις εκδηλώσεις μας, να τους εξηγούμε ποιοι είμαστε, τι θα πει δουλεύω εθελοντικά στη βιβλιοθήκη, ποιος συντηρεί αυτή τη βιβλιοθήκη που έχει 10.000 βιβλία και άρα κάποιος δίνει λεφτά γι αυτό. Και επειδή κανείς δεν δίνει λεφτά αλλά βρίσκουμε τα λεφτά εμείς είτε επαιτεία στην πόλη, είτε εκδηλώσεις που κάνουμε, είτε από ένα τραπέζι που κάνουμε τα Χριστούγεννα με σκοπό πάλι να συλλέξουμε χρήματα για αυτό έτσι σκεφτόμουν ότι υπάρχουν και γι’ αυτό χρήματα! Αλλά κανείς δεν αναφέρθηκε σε αυτό, ο φορέας ας πούμε, πού βρίσκει τους πόρους του για να ανταπεξέρχεται σε όλα αυτά που κάνει.
Τέλος πάντων, αφού ακούσαμε τις ομιλίες κάτι αρχίσαμε να πιάνουμε (καταλαβαίνουμε) και περιμέναμε ή καλύτερα εγώ περίμενα το στρογγυλό τραπέζι με το θέμα που με απασχολούσε για να συντονιστώ πιο πολύ με τον εαυτό μου και να καταλάβω τι γίνεται. Είχα επιλέξει την κακοποίηση των ανθρώπων γιατί θεωρώ ότι από εκεί εκπορεύονται όλα…η κακοποίηση των ζώων στη συνέχεια, η κακοποίηση του περιβάλλοντος στη συνέχεια και ούτω καθεξής. Αν μπορούμε να κακοποιήσουμε έναν άνθρωπο μπορούμε να τα κάνουμε όλα. Είμαστε ικανοί για τα πάντα, για όλα τα κακά. Στην ομάδα, στο στρογγυλό τραπέζι είδα κάτι που μου ήτανε οικείο, τον τρόπο -πώς λέτε εσείς- εκπαίδευσης. Ναι αυτό μου ήτανε οικείο γιατί ήμουνα κοινωνική λειτουργός και το είχα βιώσει πάρα πολλές φορές στη δουλειά μου για 30 χρόνια, όμως εκεί είδα τις ανάγκες -ας πούμε- ενός κομματιού των ανθρώπων της Κισάμου. Δηλαδή, είδα ένα νέο παιδί που ήθελε να ακούσει τι λένε οι μεγαλύτεροι. Ένα πολύ νέο παιδί, έναν έφηβο που ήθελε να ακούσει τι είχαν να πούνε οι μεγαλύτεροι για την κακοποίηση. Πώς το αιτιολογούν αυτό το φαινόμενο, τι είναι αυτό το πράγμα ας πούμε; Το παιδί δεν ήξερε από πού να πιαστεί! Είδα μητέρες που ανησυχούσαν ότι δεν μπορούν να καταλάβουν εάν δίνουν το καλύτερο στο παιδί τους, αν ανταποκρίνονταν όπως θα πρεπε; Αυτό το ότι «χάνω τον έλεγχό μου πόση επίπτωση μπορεί να έχει πάνω στο παιδί μου»; Είδα λοιπόν αυτά τα πράγματα και αφού κάναμε αυτήν την ομάδα είχαμε μία πρόταση. Καταλάβαμε ότι υπάρχει ανάγκη οι άνθρωποι, οι μητέρες -μια ανάγκη από τις πολλές που βγήκαν- να στηρίζονται στο ρόλο τους σήμερα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το κοινωνικό γίγνεσθαι. Μετά εγώ δεν μπόρεσα να μείνω μέχρι τέλους που έγιναν οι εισηγήσεις των γιατρών. Όμως όλα τα θέματα, όλοι λίγο πολύ, χρόνια τώρα ακούμε να συζητιόνται, να ψάχνονται γι αυτά λύσεις. Ε, όλη αυτή οργάνωση που έχετε κάνει, που είναι πολύ ωραία, θυμάμαι ότι το 1983 που όλα στη χώρα έμοιαζαν ανθηρά και καινούρια και όλα έδειχναν ότι θα πάμε μπροστά, την είχαμε κάνει κι εμείς ως Δήμος Αθηναίων για την Κοινότητα μια σχετική δράση. Επειδή είναι επιστημονικά τα δεδομένα, δηλαδή μπορεί να τα βρει κανείς όταν τα ψάχνει, μου ήτανε οικεία η παραπάνω δραστηριότητα. Γι αυτό αισιοδοξώ ενώ δεν είμαι αισιόδοξος άνθρωπος για το εγχείρημά σας, γιατί είδαμε το όνειρο κι εμείς κάποτε να πηγαίνει αντί από το καλό στο καλύτερο. Το είδαμε να πηγαίνει από το καλό στο χειρότερο μέχρι που καταργήθηκε. Δηλαδή έπαψαν να ενδιαφέρονται οι πολίτες, οι μητέρες, τα παιδιά που εκεί θα έπρεπε να έχουμε δώσει όλοι το βάρος μας για να μην είμαστε σήμερα μια κοινωνία σαν αυτή που είμαστε. Δηλαδή, αν εκπαιδεύσεις το παιδί έχεις μέλλον , ενώ αν δεν το εκπαιδεύσεις έχεις μόνο παρελθόν. Αυτές είναι οι δικές μου απόψεις και το ξαναλέω δεν εκπροσωπώ κανέναν. Δεν είμαι αισιόδοξος τύπος και ζηλεύω την κα Χαριτάκη που είναι. Αντιθέτως…αυτή ήταν η δικιά μου εμπειρία στο Δήμο Κισάμου. Σας εύχομαι κουράγιο, εύχομαι να πετύχει σε εσάς. Θα είμαστε εκεί και όπου μπορούμε θα συμμετέχουμε και σας ευχαριστούμε.
Βαρβαντάκη Ελπίδα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Θα ήθελε τώρα να μιλήσει ο κ. Κουνελάκη είτε ως εκπρόσωπος της ΠΕΠΣΥ είτε ως πολίτης της περιοχής;
Στέλιος Κουνελάκης, Πρόεδρος Παγκρήτιας Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων (ΠΕΠΣΥ): Θα προτιμούσα βέβαια αντί για τους εκπροσώπους των φορέων να είναι μόνο πολίτες διότι το όνειρο ξεκίνησε με βάση τους πολίτες και εκεί πρέπει να δώσουμε όλη τη βαρύτητα είτε σαν πολιτιστικοί είτε σαν εκπαιδευτικοί σύλλογοι είτε ως αυτοδιοίκηση κι αυτό είναι που λείπει σήμερα. Το ταξίδι κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους πολιτιστικούς συλλόγους που ήταν κάτι το μοναδικό. Μπορεί για κάποιους από αυτούς να ήταν κάτι το άγνωστο αρχικά, αλλά μέσα από το άγνωστο γεννιέται το θαύμα. Όλα όταν ξεκινούν είναι άγνωστα. Γι αυτό θέλουμε αυτήν τη συνεργασία, γι αυτό αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλο, για να βαδίσουμε μπροστά. Πιστεύω ότι αυτό το ταξίδι στο άγνωστο και συνάμα στο συγκεκριμένο έφερε αποτελέσματα. Και βέβαια το ταξίδι δεν σταματά. Ο πολιτισμός είναι η δύναμη της ανατροπής. Η δύναμη της αλλαγής των νοοτροπιών. Η Ελλάδα και ο τόπος μας γεννήθηκε, υπάρχει και θα υπάρχει λόγω του πολιτισμού. Αν κατανοήσουμε αυτή τη δύναμη τότε πραγματικά έχουμε πετύχει. Αν καταλάβουμε ότι κάθε μέλος μιας τοπικής κοινωνίας έχει τεράστια δύναμη, και ιστορική τότε θα καταλάβουμε τι εννοώ. Χτες άκουσα κάτι στην ολομέλεια που η αλήθεια είναι ότι κάπως δεν μου άρεσε. Και αναφέρομαι στη συζήτηση στην ολομέλεια όπου λέχθηκε από κάποιο εισηγητή ότι με βάση τα στατιστικά δεδομένα και κάποιους κοινωνικούς δείκτες η Ελλάδα φαίνεται να μην είναι από τις πρώτες στον εθελοντισμό. Όμως θα πω ένα παράδειγμα. Η Ελλάδα του σήμερα με όλες της τις δυσκολίες είναι η παγκόσμια δύναμη της αλληλεγγύης. Είναι η πρωτοφανής δύναμη στον παγκόσμιο στίβο όπου το υστέρημα το κάνει βοήθεια. Αυτό είναι μοναδικό και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Στα κράτη που αναφέρονται αυτοί οι δείκτες έχουν άλλα κοινωνικά δεδομένα, αλλιώς εννοείται το ελληνικό φιλότιμο παγκοσμίως. Επί παραδείγματος το φιλότιμο ως λέξη δεν υπάρχει πουθενά, είναι κάτι το μοναδικό. Και εκεί στηριχτήκαμε κι εμείς σε αυτό το ταξίδι. Διότι πολιτισμός-εκπαίδευση-ιατρική/σύλλογός ιατρών όλα αυτά δείξανε ότι μέσα από τη συνεργασία μπορούν να συμβούν πράγματα απίστευτα. Επιτέλους πρέπει η δύναμη να ξεφύγει από τους θεσμούς και να φτάσει στον πολίτη. Αν κατανοήσει ο καθένας ότι η ευθύνη δεν ανήκει στον άλλο αλλά πρωτίστως σε εμάς στον καθένα μας και μετά να την μεταφέρουμε στους άλλους. Βέβαια σήμερα το ότι δεν βλέπουμε θεσμούς δεν είναι κάτι το παράδοξο, έτσι; Δεν πρέπει να μας απογοητεύσει το γεγονός. Όμως εμείς σαν πολίτες -και το λέω σαν πολίτες πρέπει να σμίξουμε. Αυτή η δικτύωση, η γνωριμία, το ότι γνωρίσαμε απίστευτους τόπους, και τι δεν γνωρίσαμε… Η πρώτη μέρα στην Κίσαμo, η βροχερή, μας έκαναν να ξαναζήσουμε στιγμές του καφενείου του χωριού που οι απλοί άνθρωποι ήταν με την τσικουδιά, με το κρασάκι με την φιλοξενία…Αυτά τα πράγματα τα οποία εκατό ώρες να μιλάμε γι αυτά, το συναίσθημα που μας πρόσφεραν δεν μετριέται. Είναι απίστευτο και πολλά άλλα για να μην επαναλαμβάνομαι γιατί πρέπει να τελειώνουμε. Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες, το Επιστημονικό Δίκτυο Εκπαίδευσης Ενηλίκων Κρήτης, τον Ιατρικό Σύλλογο Χανίων, τους πολιτιστικούς συλλόγους που συμβάλλανε στο μέγιστο, τους απλούς πολίτες και γενικά τους δήμους και την τοπική αυτοδιοίκηση. Ειδικότερα πρέπει να καταλήξουμε με το ότι η δύναμη πρέπει να παραμείνει στον πολίτη. Σας ευχαριστώ.
Βαρβαντάκη Ελπίδα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Ευχαριστούμε και τους εκπροσώπους από τον Δήμο Κισσάμου. Με μια μου πρόταση θα ήθελα να γεφυρώσω μία πρόταση που νομίζω ότι έγινε από την κα Παρασκάκη σχετικά με προηγούμενες εμπειρίες της σε ανάλογα προγράμματα. Ίσως αυτές να ήταν θέμα συγκυριών και ίσως να έχουν ωριμάσει περισσότερο οι συνθήκες στο να συσυζήσει αυτή τη στιγμή διά μέσου αυτής της oδού το ‘top down’ με το ‘bottom up’ και αυτό ακριβώς είναι ένα ακόμα στοιχείο που επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε με αυτήν την καμπάνια και γι αυτό κι εμείς το βλέπουμε αισιόδοξα, ότι κάτι δηλαδή μπορεί να ξεκινήσει. Ούτως ή άλλως γνωρίζουμε καλά ότι επρόκειτο για μια στιγμή ευαισθητοποίησης και όχι ότι θα λύναμε τα προβλήματα των πολιτών με αυτόν τον τρόπο. Απλώς ευαισθητοποιήσαμε. Θα ήθελε κάποιος να προσθέσει κάτι; Έχει κάποια απορία, ή θα ήθελε κάτι να ρωτήσει; Όχι! Σας ευχαριστούμε.
Διευκολύντρια Δήμου Κισάμου, Ελίνα Ζωϊδάκη: Θα ήθελα εγώ να ευχαριστήσω θερμά όλους αυτούς τους πολίτες που πήραν μέρος σε αυτές τις δράσεις της καμπάνιας συμμετοχικού διαλόγου και μοιράστηκαν μαζί μας τις εμπειρίες τους, τις γνώσεις τους, την τεχνογνωσία τους συχνά και την τεχνοτροπία τους αλλά και τις πολύτιμες πληροφορίες.
Βαρβαντάκη Ελπίδα, Συντονίστρια Στρογγυλής τράπεζας: Εδώ ολοκληρώνεται κι αυτό το στρογγυλό τραπέζι! Σας ευχαριστούμε πολύ όλους!