ISSN:1792-2674
Συμμετοχική Εκπαιδευτική Ηγεσία στη Διοίκηση της Σχολικής Μονάδας
Ρούλα Κουμεντακάκου, Διευθύντρια του 2ου 9/Θ Δημοτικού σχολείου Ατσιπόπουλου
2η Αναστοχαστική Γραπτή Εργασία – Ρέθυμνο, Μάιος 2014
ΘΕΜΑ Α
“Έχοντας ολοκληρώσει έναν κύκλο εμπειρίας στο Πρόγραμμα τι θα κρατήσετε από αυτό;”
Τελειώνοντας τον α’ κύκλο εμπειρίας στο Πρόγραμμα “Εναλλακτικά προγράμματα εκπαιδευτικής ηγεσίας” αυτό που θα κρατήσω κυρίως είναι η λειτουργία της ομάδας μας ως Ομάδα Αυτομόρφωσης, στην οποία ο ένας μαθαίνει απ’ τον άλλο και “τρέφεται” από τις ιδέες του άλλου. Σ’αυτή την ομάδα μοιραστήκαμε κοινά προβλήματα, ανταλλάξαμε προτάσεις για την επίλυσή τους, εμπιστευτήκαμε την εμψυχώτρια μας και τους συνεργάτες μας και γνωρίσαμε ο ένας τον άλλον βαθύτερα. Αυτός ο χρόνος επιμόρφωσης ήταν μία ευκαιρία αναστοχασμού μου, των σκέψεων και των πράξεών μου, των στόχων και των αποφάσεών μου στην σχολική μονάδα όπου έχω τοποθετηθεί ως διευθύντρια. Μέσα από την ομάδα των “συνεργατών” μου είδα συγκεκριμένες δύσκολες καταστάσεις από μία άλλη οπτική γωνία την οποία εγώ η ίδια δεν την είχα σκεφτεί. Και νομίζω ότι το να δούμε και άλλους τρόπους σκέψης πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα, είναι ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της αποτελεσματικής λειτουργίας μίας ομάδας. Όταν εμείς οι ίδιοι δεν καταφέρνουμε να λύσουμε μία προβληματική κατάσταση ίσως ένας άλλος τρόπος σκέψης μας οδηγήσει στη λύση. Επίσης, πολλές φορές η ομάδα βοήθησε στην επιβεβαίωση της ορθότητας της δικιάς μου σκέψης και των ενεργειών μου και αυτό τόνωσε το αυτοσυναίσθημα μου. Στην ομάδα ένιωσα ότι δεν είμαι μόνη μου, ότι δεν αντιμετωπίζω μοναδικές καταστάσεις, αντίθετα, οι πιο πολλές καταστάσεις είναι κοινές ή παρόμοιες και σε άλλες σχολικές μονάδες και οι συνάδελφοί μου με κατανοούν όπως και εγώ εκείνους. Οι συναντήσεις της ομάδας στα πλαίσια του προγράμματος ενδυνάμωσαν τον ρόλο μου ως διευθύντρια και μου έδωσαν κουράγιο να συνεχίσω να εργάζομαι προς την επίτευξη των προσωπικών μου επαγγελματικών στόχων.
ΘΕΜΑ Β
α) Ποια από τις τεχνικές ή τις δραστηριότητες του Προγράμματος εφαρμόσατε στο σύλλογο διδασκόντων σας με στόχο την ομαδική λήψη απόφασης;
Αναφέρετε την περίπτωση και τα στάδια της δράσης σας.
Κατά τη γνώμη σας πέτυχε η εφαρμογή της; Μήπως θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό την επόμενη φορά και τι;
Σε περίπτωση της μη εφαρμογής καμιάς δράσης, τι σας δυσκόλεψε;
Στο Σύλλογο διδ/των τις περισσότερες αποφάσεις τις παίρνουμε συλλογικά, είτε με ομοφωνία, είτε με πλειοψηφία και γι’ αυτό δεν χρειάστηκε να εφαρμόσουμε κάποια ιδιαίτερη τεχνική.
Οι τεχνικές που διδαχθήκαμε ίσως χρειαστεί να τις εφαρμόσω σε κάποια άλλη συνάντηση, μία άλλη σχολική χρονιά…
β) Αναφέρετε μία απόφαση συλλόγου διδασκόντων στην οποία οδηγηθήκατε στο πλαίσιο της επιμόρφωσής σας στο Πρόγραμμα με στόχο την οργάνωση της σχολικής μονάδας μαζί “με τα παιδιά” (απελευθερωτική αγωγή – ενδυνάμωση).
Στο πλαίσιο ποιας κατεύθυνσης κινηθήκατε; (περιβαλλοντική αγωγή, κλπ.)
Θα την συστήνατε σε συναδέλφους, ναι ή όχι και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Τον Φεβρουάριο του 2014, η δασκάλα της Στ’ τάξης πρότεινε να οργανώσει μαζί με τους/τις μαθητές/τριες της τάξης της ένα “εσωτερικό κυνήγι θησαυρού” στο σχολείο (δεν είχε ξαναγίνει στο σχολείο μας). Η σκέψη αυτή ξεκίνησε με στόχο την εμπλοκή των μεγάλων παιδιών του σχολείου σε δραστηριότητες του σχολείου και στην ανάληψη πρωτοβουλιών, ώστε να διοχετευτεί η υπέρμετρη ενέργεια τους σε δημιουργικούς και ευχάριστους τομείς του σχολείου (στην προκειμένη περίπτωση στον πολιτιστικό τομέα). Προσφέρθηκα να βοηθήσω την Στ’τάξη. ‘Ομως, δεν έφτανε η δικιά μου βοήθεια. Για να υλοποιηθεί το παιχνίδι έτσι όπως το
φανταζόμασταν έπρεπε να συμφωνήσουν όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου και να μας βοηθήσουν. Αρχικά (1η φάση), σ’ έναν σύλλογο διδ/των του Γενάρη, έγινε αναφορά στην παραπάνω πρόταση όταν συζητούσαμε για το ποιες δραστηριότητες θα κάνουμε στο β’τρίμηνο. Αφού η πλειοψηφία των συναδέλφων επέλεξε το “εσωτερικό κυνήγι θησαυρού” στο σχολείο, ακολούθησε η 2η φάση, δηλαδή, ένας σύντομος σύλλογος διδ/των κατά τον οποίο προετοιμαστήκαμε για τον επόμενο σύλλογο ο οποίος θα ήταν πολύ διαφορετικός απ’ όλους τους προηγούμενους. Δηλαδή, συζητήσαμε για το πώς θα ξεκινήσουμε αυτή την συνάντηση, πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά, τι θα τους πούμε, τι αντιδράσεις, πιθανότατα, θα έχουμε και πώς θα τις αντιμετωπίσουμε.
Η δασκάλα της Στ’ τάξης μαζί με τους/τις μαθητές/τριες της και με εμένα οργανώσαμε όλες τις λεπτομέρειες του παιχνιδιού και καλέσαμε Σύλλογο διδασκόντων (3η φάση) να συζητήσουμε το πως θα πραγματοποιηθεί το παιχνίδι στο σχολείο. Στο σύλλογο θα συμμετείχαν και όλα τα παιδιά της Στ’. Θέλαμε να ακουστεί η γνώμη των οργανωτών, των εκπ/κών και των παιδιών. Ο ιδιαίτερος αυτός Σύλλογος διδ/των πραγματοποιήθηκε μία Παρασκευή στις 12.30, αφού είχαν σχολάσει οι μικρές τάξεις. Οι υπόλοιπες τάξεις βγήκαν στο προαύλιο όπου τις πρόσεχαν 2 εκπ/κοί για 10-15 λεπτά και μετά τους αντικαθιστούσαν 2 άλλοι εκπ/κοί. Η συνάντηση έγινε στην αίθουσα της Στ’ όπου χωρούσαμε όλοι σε κύκλο. Ξεκίνησαν την συζήτηση οι οργανωτές αναφέροντας το σχέδιο του παιχνιδιού, στη συνέχεια, είπαν τη γνώμη τους κάποιοι εκπαιδευτικοί και ορισμένοι μαθητές/τριες. Λάβαμε κάποιες αποφάσεις και στην 13.15 τελειώσαμε γιατί έπρεπε να σχολάσουν τα παιδιά. Από τα 23 παιδιά της Στ’ τάξης μόνο 2 δεν έδειξαν ενδιαφέρον να συμμετέχουν στην συζήτηση. Τα υπόλοιπα παιδιά άκουγαν, σέβονταν τον άλλον όταν μίλαγε, έπαιρναν τον λόγο να μιλήσουν και ορισμένα έκαναν ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και παρεμβάσεις. Όλοι οι εκπαιδευτικοί μείναμε ικανοποιημένοι από τον τρόπο που λειτούργησε αυτός ο σύλλογος διδ/των.
Ένας ακόμα λόγος που έγινε ο σύλλογος αυτός ήταν μία δοκιμασία που θέλαμε να κάνουμε για να δούμε πώς οι εκπ/κοί του σχολείου θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε τα παιδιά της Στ’ για να λύσουμε προβλήματα συμπεριφοράς που έχουν παρουσιαστεί σ’ αυτή την ηλικία. Ήταν μία δοκιμαστική συζήτηση με την τάξη που έχει προκαλέσει αρκετά προβλήματα στο σχολείο γενικότερα. Σκεφτήκαμε, οι δάσκαλοι, ότι αν πήγαινε καλά αυτή η συζήτηση ίσως θα μπορούσαμε να κάνουμε μία άλλη αργότερα με μορφή συλλόγου διδ/των για να συζητήσουμε κάποιο άλλο ζήτημα σημαντικό αν χρειαστεί.
Θα σύστηνα αυτή την “απόφαση” του Συλλόγου διδ/των στους συναδέλφους υπό την προϋπόθεση να έχουν οι ίδιοι προετοιμαστεί για το τι θα πουν, πώς θα το πούνε και ποιες θα είναι οι πιθανές αντιδράσεις των παιδιών απέναντι στα λόγια και στη στάση των μεγάλων.